Hij wordt geboren als Gaele Ysbrands Galema, maar wordt Michiel genoemd. En om het nog verwarrender te maken wordt zijn naam tijdens het opmaken van een huwelijksakte veranderd in Galama. Daarom liggen er hier een Galema (vader) en Galama (zoon) in een graf.

Michiel is naar verluidt net zo zuinig als zijn vader, en doet het goed. Hij trouwt op zijn 22ste met Elisabeth van den Oever, en krijgt van zijn vader een van de dertien boerderijen, Het Sensmeer, hier net buiten het dorp. Ze krijgen 6 kinderen.

Als hij pas 54 is, verhuizen ze naar Bolsward om te rentenieren, en geven de boerderij over aan hun oudste zoon Ysbrand.

Maar het pensioen duurt niet lang.

Want zoon Ysbrand en diens vrouw, Aaltje, sterven erg jong (39 en 33) en vlak na elkaar, en laten 7 kinderen achter. De oudste is 14, de jongste nog geen jaar. Dus komen Michiel en Elisabeth weer terug naar de boerderij om tijdelijk de zorg van ‘de wezen’ (zie foto beneden) op zich te nemen, zoals ze worden genoemd. Na een aantal jaren gaan ze weer naar hun huis aan de Harlingerstraat in Bolsward en worden de kinderen opgevangen door hun zoon Jacob.

Sta hier maar eens bij stil. Jacob heeft op dat moment zelf al twee kinderen met zijn vrouw, Wietske van der Werf, en krijgt er nog eens tien (10 !!!) bij. Drie met zijn eerste vrouw, Wietske, en als zij sterft in 1881, nog eens zeven met zijn tweede vrouw, Hitje de Boer. Op deze foto staan enkel zijn eigen kinderen, de 'wezen' staan er niet op. Jacob ligt hier overigens ook, met zijn beide echtgenotes.

Michiel sterft in 1901, op 80-jarige leeftijd, in hetzelfde jaar als zijn vrouw Elizabeth en ze worden beide in het graf van zijn ouders geplaatst. Waarom dat gebeurd, is niet bekend. Niet alleen zoon Jacob ligt hier ook op dit kerkhof , maar ook hun jongste zoon (Haye Michiel), aan de andere kant van het pad, en ook een kleinzoon (Ysbrand Haye) en zelfs een achterkleinzoon (Evert Hugo) liggen daar. De boerderij, het Sensmeer, is nog steeds in familiebezit.

Hij ligt hier met zijn ouders en zijn vrouw, Elisabeth van den Oever.

De 'wezen', de kleinkinderen van Michiel en Elisabeth die zij opvangen na de vroegtijdige dood van beide ouders